Vandaag rapporteer ik een geestige anecdote vanaf de kust van Malta.

De middag die deze dag toebehoort bracht ik door op een grote rotsblok, op de punt van Sliema. Vredig las ik een boekje en krabbelde ik wat woorden op papier. Deze vredige activiteiten onderbrak ik slechts om tweemaal rustig een sigaret te roken en een niet nader definieerbaar aantal keer op te kijken wanneer er voorbijgangers langskwamen.

Voorts volgt een korte opsomming van een aantal personen die mij passeerden:

  • Een Oost-Europees koppel, bestaand uit een getatoeëerde kerel en een melk-wit mokkel
  • Vier Maltese tieners met een drone
  • Wederom een Oost-Europees koppel in de zelfde samenstelling
  • Vijf Duitse jongens met hun torso nog onder hun t-shirt
  • Een gebruind Amerikaans koppel dat over Netflix sprak
  • Een mannelijke einzelgänger van het toeristische aard

Deze laatste persoon is de hoofdrolspeler van de anecdote die ik op het punt sta te ontbloten. Het was een blanke, kalende man van bijna middelbare leeftijd. Waar vrijwel iedereen aan de Maltese kust in minieme badkleding rondkalefatert, droeg deze man het uniform van een degelijk toerist uit het Noorden van ons continent, te weten: wandelschoenen, hoog opgetrokken sportsokken, een t-shirt, rugzak en als slotstuk van zijn kostuum prijkte er een beige pet op zijn hoofd.

Nadat de beste man zich aan mijn gezichtsveld onttrokken had, vervolgde de middag zich volkomen naar verwachting, dat wil zeggen: er gebeurde vrijwel niets. Er hadden zich weinig mensen verzameld op om de rotsen om me heen. Buiten mezelf om was er slechts de aanwezigheid van het Oost-Europese koppel, dat liefkozend in elkaar opging. Zo werd de kust gevuld met de lome vrede die zo kenmerkend is voor de zomer op het strand.

Plotsklaps werd die trage vrede echter verwoest door een enorme golf die zich te pletter sloeg op de rotspartij waar we op gelegen waren. Tot wel twintig meter landinwaarts sloeg de golf alles nat. Minuten na de indrukwekkende impact borrelde het schuim nog na in de plassen water die achterbleven.

Het verder gelegen koppel stond geschrokken op en zocht snel een hoger gelegen gebied op, bang voor nog grotere golven. Ik zelf zat gelukkig buiten bereik van de bewegende watermassa en achtte mezelf veilig.

Even bekeek ik het koppeltje nog terwijl ze zich elders op de rotsen nestelden en toen las ik weer verder.

Lang had ik echter niet gelezen, of ik werd opnieuw opgeschrikt door het klateren van water op de rotsen. Ditmaal betrof het geen golf, maar het was de blanke einzelgänger die vlak voor m’n neus zijn doorweekte handdoek uitwrong.

Met gehaaste bewegingen haalde hij zijn eveneens doorweekte rugzak leeg en toen viel me op dat heel zijn toeristen uniform een kletsnatte indruk wekte. Langzaam drong het tot me door dat de eenzame einzelgänger door het noodlot getroffen was, in de manifestatie van de gigantische golf. Paniekerig keek hij om zich heen terwijl hij zijn iPad droog probeerde te schudden en daarna de rest van zijn bezittingen uit de rugzak verwijderde. Zijn schichtige bewegingen kalmeerde enigszins toen hij het potje oploskoffie uit zijn rugzak haalde. Dit was het laatste item dat de golf geraakt had.

Na de paniekerige vertoning van de einzelgänger, volgde een moment van berusting, waarin hij zuchtend al zijn uitgestalde bezittingen bekeek.

Hij draaide zich om en keek me schaamtevol vol aan. Toen draaide hij zich snel weer terug en begon zijn bezittingen op te bergen. Ik voelde dat hij zich schaamde voor zijn vertoning tegenover mij. Hij dacht waarschijnlijk dat ik reeds bekend was met de golven en daardoor zover van de kust was gaan zitten en dat ik hem nu in gedachte veroordeelde voor zijn amateuristische positionerings keuze. Het is niet onwaarschijnlijk dat hij zich betrapt voelde als vreemdeling, alsof zijn masker afgevallen was en iedereen nu kon zien dat hij een onbekende was op deze plek. Met een houding vol schaamde probeerde hij zich daarom zo snel mogelijk uit de voeten te maken.

Ik voelde medelijden met hem, te meer omdat ik door stom toeval op een droge plek was gaan zitten en niet met de wetenschap dat ik daar ongenaakbaar zou zijn voor de golven.

Toch ontstond er ook een enthousiaste nieuwsgierigheid naar de ervaring van zo een plotsklapse aanvaring met een golf. Vanuit een compleet normale, droge situatie, naar een situatie waarin je volledig omsloten word door een golf en volledig nat zult zijn, dat is toch absurd? Ik wilde het graag meemaken. Derhalve nam ik de proef op de som.

Het resultaat kunt u zien in onderstaande video. Ik verzeker u: het was een enerverende ervaring die een kinderlijke vreugde in me naar bovenbracht. En aldaar kon men me treffen op de rotsen van Malta, huppelend en springend van blijdschap.