Hieronder een korte beschrijving van de wandeling van afgelopen week met vrienden. Foto’s, weetjes en korte opmerkingen.
We wandelden van de ene kant van het eiland, heulemaal naar de andere kant. En weer terug.
De oudste boom van Malta gezien. Nu kan ik vredig sterven. Prima boom hoor. Een 1000-jarige Johannesbrood-boom. Hij heeft al een hoop onzin moeten verduren schat ik zo. En daar kan ik alleen maar respect voor hebben. 10/10
Romeinse imkerplaatsen. In deze nissen hielden de vaders van het Avondland de ouwe honingmakers gevangen.
Malta staat al eeuwen bekend om de uitstekende kwaliteit van de honing (wist ik eerlijk gezegd ook niet hoor). Er gaan zelfs geruchten dat de naam van het eiland hierop gebaseerd is. De oude Grieken noemde Malta namelijk “Melite” (Μελίτη), wat vertaalt naar zoiets als ‘zoete honing’.
Een bos? Op Malta? Ja, schijnbaar wel. Il-Miżieb is het dichtste wat er bij een bos in de buurt komt op dit eiland. Het gebied bestaat voornamelijk uit Aleppo-dennen, olijfbomen en junipers. Die doen het prima in het dorre klimaat hier. Ze groeien niet hoog. Als ik op m’n eigen schouders kon staan, dan keek ik zo over de meeste vegetatie heen.
Schijnbaar was het gebied in de jaren 50 nog een typische garrigue biotoop. Rotsachtig, lage planten, voornamelijk grassen. Een beetje zoals de rest van Malta is. Door boom-donaties van verschillende landen (o.a. Libië, Italie, Israel en Spanje) konden ze echter een welkome verandering in het landschap aanbrengen.
Michael vertrouwde ons toe dat dit zijn favoriete plek in de natuur was toen hij als kind hier opgroeide.
Ik kon het niet laten om iedereen op de terugweg weer naar de Belgian Fry food truck te slepen. Ze introduceer ik de Nederlandse haute cuisine geleidelijk aan bij alle andere culturen van de wereld. Het is een transactie die twee kanten opwerkt. Ik leer veel van de andere culturen die ik hier tegen kom, en in ruil door voor introduceer ik de superieure cultuur.