Twee weken geleden had ik een eigenaardige ontmoeting tijdens een fietsrit. Ik was even gestopt om een foto te maken vanaf de machtige Victoria Lines toen er een oudere man op de fiets stopte. ‘Everything alright?’ vroeg hij me.
Hij dacht natuurlijk dat ik een lekke band had of iets dergelijks. ‘Yes yes, everything OK,’ verzekerde ik hem. Alles in orde. Uiteindelijk bleven we een tijdje praten. Hij bleek een 64-jarige Schot te zijn die vrijwel zijn hele leven in Oost-Afrika had doorgebracht. Ons gesprek bestond dan ook uit een interessante mengelmoes van Afrikaans, Nederlands en Engels. Op het einde van ons gesprek wisselde we contactgegevens uit en we besloten een keer samen te gaan fietsen.
Vandaag was die dag dat we samen gingen fietsen. We begonnen in Mosta en volgde een deel van de Victoria Lines richting Mtarfa. Onderweg wist Keith allelei interessante weetjes over allerhande zaken te vertellen. Moeiteloos somde hij van ieder gebouw de bouwdatum en de functie op, waarbij hij soms als toegift nog een schunnige anekdote toevoegde. Een kolfje naar mijn hand natuurlijk. Daar geniet ik erg van.
Wanneer we uiteindelijk door Mtarfa fietsen vraagt Keith: ‘Hey, you wanne see the old British navy hospital?’
‘Sure thing, Keith’. Ik had eigenlijk geen idee wat ik kon verwachten, maar natuurlijk stemde ik in. Ik was de leergierige student, de volgeling van deze fascinerende verhalenverteller.
Wat we toen tegenkwamen overtrof alles waarop ik kon hopen. Een magnifiek, statig, koloniaal ziekenhuis uit de tijd van the British Empire. Ik heb helaas geen foto’s genomen van het exterieur, maar ik heb hier onderen een aantal kiekjes van het internet toegevoegd.
En het beste van al? Het was compleet verlaten. Deze situatie riep er natuurlijk om dat we even naar binnen gingen om een blik te werpen. Keith was hier al vaker naar binnen geweest. Sterker nog, hij ging hier regelmatig naar toe om wilde dadels te oogsten. Die groeien hier zomaar aan de bomen. Ongelofelijk. Daarnaast ook erg smakelijk.
Eenmaal binnengedrongen werd ik als een kind zo enthousiast. Het gebouw was precies zoals je een oud verlaten ziekenhuis voorstelt. Het leek net een setting van een oude horrorfilm. Gelukkig heb ik wel wat foto’s van de binnenkant van het gebouw kunnen maken (de deur stond gewoon open…).
De bouw van het ziekenhuis vond plaats tussen 1915 en 1917 en heeft het eerste deel van zijn bestaan gediend als Royal Navy Hospital voor het Britse leger. Nadat het Britse leger het eiland verlaten had in 1979 werd het gebouw gebruikt als middelbare school voor de jeugd in Mtarfa. Veel van de achtergebleven zooi die je hier vindt is dan ook aan het schoolwezen gerelateerd.
Ik zal binnenkort nog eens terug gaan voor een nadere inspectie van het pand. Ik heb niet echt heel veel foto’s gemaakt tot nu toe. Er waren nog veel interessantere ruimtes te vinden, met meubels, ziekenhuisbedden, dozen vol harde schijven en toetsenborden en nog veel meer schijnbaar willekeurige objecten.
Helaas moesten we er toen al weer van door, want we hadden nog een lange route voor de boeg.
Ik ga komende week weer met Keith fietsen. Hij is vroeger een historical tour guide op de fiets geweest op dit eiland, dus ik kijk al vast uit naar een tweede privé tour van hem.
Ik zal zorgen dat ik binnenkort nog eens terug ga naar het ziekenhuis voor meer foto’s!