Het afgelopen weekend was ik voor het eerst in een lange periode in Nederland. Dat was niet per toeval, het was namelijk Pasen (een mooie gelegenheid om mijn familie te zien), Prilpop (waar ik zou optreden met onze band Alfons en Theodorus) en ik zou ook voor het eerst mijn maandelijkse voordracht op Radio Noadors live in de studio kunnen doen. Hieronder heb ik de drie stukjes die ik voorlas daar uitgetypt. Ik koos juist deze stukjes uit, omdat ze goed aansloten bij mijn gevoelens van dat weekend. Op het Prilpop festival in Sevenum kwam ik namelijk heel veel van m’n vrienden en vage kennissen tegen. En die ontmoetingen leiden vaak tot bepaalde confrontaties met mezelf. Zo kopen al m’n vrienden nu plotseling een huis, en zijn al m’n oud klas genoten een PhD begonnen. Zijn dat keuzes die ik eigenlijk ook moet maken? Loop ik dadelijk achter de feiten aan als ik nu niet mee ga met die keuzes? Dat soort dingen.

Het leven, long voor long ademend

Wanneer je met slechts één long tegelijk ademt,
bespaar je een hele hoop tijd die daarna optimaal benut kan worden

Probeert u het maar
adem in 
adem uit
adem in 
adem uit

Ik wil minder ademen
ik wil meer dingen doen

Ik wil iets ondernemen
Ik wil de benen nemen
Ik wil een bedrijf opzetten
en daarna 10 miljoen omzetten
Ik wil heel hard werken en dat dan leuk vinden
Ik wil diploma’s bij elkaar harken
en eten als een varken
Ik wil contact houden met iedereen
Ik wil de linkse elite provoceren
en ik wil een imam bekeren
Discussies voeren met het intellect
en erbij zijn wanneer Maxima’s naaktfoto lekt

oh, ik wou dat ik nooit meer hoefde te slapen
want dat is welhaast nog nuttelozer dan ademen

Nee nee, ik wil niet slapen 
ik wil Koreaans leren
ik wil meer leren begeren
en ik wil converseren met wijsgeren 
en daarna Afrika bezoeken
bier tappen
klokken luiden
ieder feestje bezoeken
en dan handen schudden ofzo
en ik wil vrijen met een meid
van iedere nationaliteit
maar ik heb te weinig tijd

nee fok dat
ik wil geen rust
ik wil materiële bevrediging
Ik wil een 
ventilator
pepermolen
shampo fles
een frietje met mayo
een oplaadkabel van twee meter
een stoelpoot en een douchekop
een waterfles, 
schoteltje, 
ventieldop
een ledstrip
en heel veel aanstekers
en dan het liefste ook een heel mooi en groot huis
om daar dan al die meuk in te flikkeren

en soms wil ik alleen maar even een stukje lopen
naar een plek waar niemand is
alleen maar een paar bomen
en dan tussen die bomen, uit het oog van iedereen,
adem ik stiekem even met twee longen

De belofte van de zomer 

De belofte van de zomer 
wekt de spieren van de dromer 
werpt de krokante korst kanten op, 
hoeken rond, de huizen uit, 
roept het roekeloos gedrag voor de dag 

Aan de waterkant
drinken we stil noch galant
Bier, metaal omrand
we werpen blikken naar de overkant
Want daar zien we schoonheid in naakte weelde:
Een meisje dat met haar haren speelde

De afstand is overbrugbaar
Maar slechts je ogen maken de overtocht
Praktische bezwaren verzwaren je gemoed     
beletten dat je lichaam überhaupt iets doet

Haar haren in je handen houden 
in gedachten
kunnen knikkende knieën niet verder zakken
en de schaduwen lijken te likken
maar de afstand blijft het zelfde

want eigenlijk maakt alleen de zon de knieval 
vallen de bladeren van de bomen
en is de belofte van de zomer
nooit waar gekomen

Zozo, prima, welletjes en diverse andere symptomen 

Jaja, voorbarige conclusies van tevredenheid 
Och wat loop toch
Jaja, zadelpijn van de lange rit
Nee, ben niet in m’n reet genaaid
Ik zie wouten met een gerust hart passeren, 
kan nu zonder gene masturberen
Ik las laatst iets waarvan ik dacht ‘oh’
en fietste toen weer door naar Venlo
Ik hoef verdomd weinig te doen
dus drink ik thee en beweeg ik loom
stilaan starend naar de stijgende stoom,
besef ik dan:
Dat stoom thee is, die ik niet meer drinken kan