Image above via Beeld Hollandse Hoogte / Joris van Gennip
In het jaar 2022 zal ik iedere maand een ‘spoken word’ stuk schrijven en voordragen voor Radio Naodôrs van omroep Horst aan de Maas. Super leuk! En ook heel vet dat ze me hiervoor gevraagd hebben. Op 24 januari jongstleden heb ik het eerste stuk voorgedragen. Het ging over lichtvervuiling. Dat is iets dat me al een tijdje fascineerde/irriteerde. Vooral toen ik in Sevenum woonde. Meer vertel ik er niet over, dat kun je zelf terugluisteren in onderstaande video. Of terug lezen in de tekst onder de video.
Heel de fucking lucht
Vroeger stond de peel in de brand en nu heel de fucking lucht Op het Grutteveld zie ik: hooibalen, lichterlaaie, het zacht licht aaien Ik zie oranje spotten als water-pokken op ons hemellichaam De Zaerumse en Kroenebergse kerk waren bakens aan de kust van een weelderige sterrenzee die nu door de oranje gloed opgezwolgen is alsof het het voetbalshirt van Swolgen is De horizon blijft zonnig zelfs zonder de zon want na die ene ster verdwijnen alle andere sterren stelselmatig tijdens de nacht En met de zoete weemoed van ouderwets snoepgoed, bedenk ik hoe ik me vroeger de nacht had bedacht: Als de nacht valt als asfalt is het kleurenschema in het beheer van tar en teer alle onzin die je moet verduren gedurende de dag valt van je af of in slaap je bent alleen. helemaal. alleen. of althans, dat denk je dan… want veel zie je niet want kijken in de nacht is verdomd lastig maar het proberen te observeren van de nacht zelf is schier onmogelijk want de nacht is naakt en niet ongenaakbaar dus nu zitten we hier dan met al die kut lichten en kunnen we alle lelijkheid van de wereld niet meer onder het tapijt van de nacht vegen Ja, denk daar maar eens over na. Over hoeveel lelijkheid de nacht je heeft bespaard die pas uren later werd geopenbaard loom liggend tussen het bedlinnen in het ochtendlicht Nee, dat is flauw. Want laten we wel wezen: Jij was was altijd het lelijke eendje in de kroeg. Maar veel meer nog dan de drank en drugs was het de nacht die jouw puisten en onzekerheid wegnam Al je zorgen zwichten voor de zwarte duisternis want wat je niet ziet, is er ook niet, is er nooit ooit of eigenlijk niet echt ooit geweest. Dus laten we eens kijken hoe het echt zit: de duisternis moet verkassen voor het verlichten van gewassen in tuinbouwkassen maar hoe verneukeratief is het welniet dat een onzekere roodharige 16-jarige de nacht niet meer in durft te tuffen zodat wij tomaten kunnen kweken die zij in de vroege ochtend daarna zelf moeten gaan plukken En schijnbaar ben je een milieuvervuiler als je vlees eet Maar de planten uit tuinbouwkassen urineren fluoriderend wanneer ze over onze hemel plassen En als het vuur verzadigd is, zal het droge land het zand zaaien dat de sprinkhanen zullen oogsten En als er dan groente noch vlees is, worden we kannibalen maar ik kan er nie van balen dat ons schuldgevoel ons zal verorberen want wie is: schuldbewust wordt toch niet door honger gekust Vroeger stond de peel in brand en was de hemel nog zo zwart als haar water. Toen verstopte de maan de afvoer van de duisternis, die nu langzaam weggetrokken is door het gat in de hemel Toen, toen waren we nog zo klein tussen de sterren, En nu, nu zijn we zo groot tegenover de lucht.