Mooie vertaling die eer doet aan Cicero’s elegante taalgebruik.

De vier secties van het betoog van Laelius over vriendschap (de oorsprong van vriendschap, de grenzen van vriendschap, criteria voor de keuze van vriendschap, de gevaren die vriendschap bedreigen) zullen wellicht geen geheel verrassende inzichten brengen. Cicero stelt dingen als ‘vleierij is een bedreigende factor voor vriendschap’, iets wat veel mensen instinctief wel al zullen weten.

Het mooiste aan dit geschrift vond ik het idee dat echte vriendschap alleen kan bestaan tussen ‘hoogstaande mannen’ (viri bono). Mensen met een grote karaktervastheid, bij wie geen hebzucht, genotzucht of arrogantie te vinden is. Zij die zich betrouwbaar, integer, rechtvaardig en vrijgevig gedragen. Ofwel: deugdzame mensen.

Deze lijn van gedachte trekt zich door, door te stellen dat vriendschap uit deugd ontstaat. Cicero gaat dan ook fel van leer tegen de school van Epicures en het beestachtige karakter van een leven dat zich volledig richt op begeertesbevrediging. Ik kan me heel erg vinden in zijn gedachten en het is daarom dat ik me dan doorga met Cicero als m’n oude vriend te zien, want volgens ontstaat vriendschap wanneer mensen qua karakter en gewoonten bij elkaar passen en in elkaar ‘een lichtend voorbeeld van deugd en rechtschapenheid denken te zien.’